زنگ اعلام حریق غیر آدرس پذیر

سیم کشی در سیستمهای اعلام حریق (Fire Detection System – Wiring):

استفاده از روشهای صحیح سیم کشی در سیستم های اعلام حریق بخشی لاینفک در جهت تکمیل سیستم و راه اندازی سیستم اعلام حریق آن می باشد. در صورتی که از اندازه کابل های استاندارد و مناسب استفاده نشود یا اجرای سیم کشی ناقص باشد می تواند سبب نقص سیستم گردد.

دو روش کلی برای سیم کشی سیستم‌های اعلام حریق وجود دارد. روش حلقه‌ای (Loop) یا روش ستاره‌ای. در قدیم که سیستم‌های آدرس‌پذیر وجود نداشتند، اغلب از روش حلقه‌ای استفاده می‌شد. در این روش، حسگرها بر روی یک حلقه مستقر بودند و این حلقه از اتاقی به اتاق دیگر و از حسگری به حسگر دیگر می‌رسید. بعدها تصمیم بر این شد که هرگروه از حسگرها که مربوط به محلی خاص در ساختمان هستند با رشته سیم مجزایی به سیستم مرکزی متصل باشند تا بتوان تشخیص داد که حریق دقیقا در کدام محل رخ داده‌است.با پیشرفت فن‌آوری، سیستم سیم کشی مجددا به حالت حلقه‌ای بازگشته‌ است. به این مفهوم که جریان تغذیه توسط دو رشته سیم و جریان اطلاعات توسط دو رشته دیگر با سیستم مرکزی می‌رسد. برای هر حسگر کد مخصوصی اختصاص داده شده ‌است و سیستم بدون نیاز به سیم کشی مجزا برای هر حسگر، آن حسگر و محل قرار گیری آنرا به خوبی (از روی کد مخصوصش) می‌شناسد. ارسال کدها و اطلاعات بین حسگرها و سیستم مرکزی در هر ثانیه چندین بار صورت می‌گیرد و حسگر حتی نیاز خود به سرویس و تعمیر را نیز به سیستم مرکزی اعلام می‌نماید.سیستم های اعلام حریق بدین منظور در یک ساختمان طراحی می گردد تا قبل از اینکه حریق مشکل ساز ویا غیر قابل کنترل شود اعلام و اخطار داده می شود و سیستم های بعدی را فعال می کند . این سیستم جهت حفظ اموال وافراد از حریق طراحی می گردد